Onder vleugels van de tijd
waait stof op
in en uit de waarheid
ja, we rekenen erop.
Als geen hand meer voor ogen,
geen mededogen,
schuilend achter muren
tussen honderd vuren,
de richting kwijt…..
Om uit te dagen met brandende vragen,
als woorden ontbreken, omdat ze verbleken,
alles aan het licht…..
Altijd hunkerend en verlangend
tot het stof weer neerdaalt
in stiller water, zacht en loom
en boven drijft
een dieper onderstroom.
Om wonden te helen, verdriet te delen,
genade te krijgen en niet te hoeven zwijgen
om in vrijheid te zijn…….
Dwars door gevaren schoonheid bewaren,
als veel is verloren een lied blijven horen
in je moedertaal……
Onder vleugels van de tijd
waait stof op
en met een blik op eeuwigheid
lichten sluiers op.
Nelly